Gisteren was zo'n training. Een dagje niet klussen, dus tja dan "moet" ik wel aanlopen natuurlijk.
Met collega Janneke afgesproken om na werk te gaan lopen. Ik had mijn zinnen gezet om eens eenwat langer stuk in tempo D3 (4:50-5:10/km) te lopen. Deze trainingen heb ik juist gemist de laatste tijd en ik wilde zeker weten dan ik dat tempo kan lopen voor Luzern. Als dat goed gaat durf ik wel op 1:50 weg te gaan en als het niet goed gaat dan begin ik rustiger.
Janneke loopt vaker een rondje van 9 kilometer na werk en is net een stukje sneller dan ik. Dus spraken we af om samen te lopen. Zij had een duintraining gehad op zondag en kom dan lekker los lopen.
Toen we buiten waren en ik de garmin aan zette gaf hij aan bijna leeg te zijn. Nog tijdens het zoeken naar satellieten was dat inderdaad het geval. Gelukkig had Janneke ook een garmin dus kon zij het tempo monitoren.
Een kilometertje inlopen en op de Otweg even gestopt om de klok op nul te zetten. En zo zijn we gestart. Achter elkaar lopend, Janneke voorop ik erachter aan, zodat fietsers ons goed konden passeren.
Het tempo was meteen goed. Om een lang verhaal kort te maken, we liepen 7 kilometer in 4:55 gemiddeld, en ik had nog wel wat over om nog even door te gaan, maar voor gisteren was dit voldoende. Dit is bijna het zelfde tempo als mijn PR's op de 5 EM (5:52/km) en de 10 km (4:54/km) en dit voelde eigenlijk gemakkelijker dan toen ik die 10 kilometer liep. Ook heb ik nu, na een nachtje slapen, geen spierpijn en dat is ook altijd een goed teken.
Dat geeft me een enorme boost in vertrouwen voor de halve marathon van Luzern. Hoe het trainen verder gaat weet ik niet precies, maar deze training nemen ze me niet meer af. Wat ik nog wil proberen is een duurloop van 20 km in 5:40/km en nog een keer een 10 km in D3. Gaat dat allemaal naar wens, dan gaan we gewoon starten op het schema voor 1:50.
Ik heb er nu meer vertrouwen in dat dat mogelijk is dan een week geleden.
Mooi dat er vertrouwen is, Menno! Wat moet je zonder?
BeantwoordenVerwijderen